Agjencia e Mbikëqyrjes Policore, institucioni që sipas ligjit nr. 128/2021 duhet të mbështetet mbi profesionalizëm, integritet dhe standarde të larta drejtimi, sot na jep një shembull se si e gjithë kjo kthehet në farsë.
Rasti i Artjol Saliasit është i vetë-shpjegueshëm. Nga operator kompjuteri tek një kompani lotarie private, tek nëpunës i tatimeve, më pas inspektor i IKMT-së dhe agjent shitjesh në firmë private, sot “magjikisht” gjendet në postin e zëvendësdrejtorit të përgjithshëm të AMP-së. Dhe jo vetëm kaq, gjatë rrugës ka marrë edhe karrigen e drejtuesit të nivelit të mesëm drejtues, pa plotësuar asnjë kriter të parashikuar në nenin 54 të ligjit nr. 128/2021.
E njëjta gjë vlen edhe për postin e zv/drejtorit të përgjithshëm, i cili sipas nenit 20 të po këtij ligji, e sidomos pika b, kërkon kualifikime të qarta, përvojë specifike dhe standarde të padiskutueshme. Por për Artjolin, kriteret janë të tjera: miqësia me ministrin. Ky është “çelësi magjik” që hap çdo derë, duke i kthyer rregullat dhe ligjet në dekor letre.
Ironia është se institucioni që ka për mision kontrollin, mbikëqyrjen dhe ndëshkimin e shkeljeve, vetë është kthyer në një shembull të pastër shkeljeje. Sot, në vend që të kemi drejtues të përzgjedhur përmes meritës, integritetit dhe kontributit në AMP, kemi një drejtues që me sa duket kontributin më të madh e ka te… Eurolloto.
Kjo është fotografia e qartë e gjendjes ku ka përfunduar AMP-ja: një institucion i rëndësishëm, i vënë në duart e njerëzve pa kontribute, pa eksperiencë dhe pa kriter tjetër veçse afërsisë politike dhe miqësisë me “udhëheqjen”. Dhe kjo nuk është thjesht çështje individësh – është çështje e rrezikshme për sigurinë dhe integritetin e gjithë sistemit.
Sepse kur ligji shkelet haptazi për të vendosur “njerëzit e duhur”, institucionet humbin jo vetëm seriozitetin, por edhe funksionin e tyre. Dhe sot, në vend që AMP të shërbejë si mekanizëm kontrolli, po shndërrohet në vegël hakmarrjes personale dhe karrierash me biletë fati.
