CLINTON: Po ecja nëpër Nju Jork, një javë para se të largohesha, e dinin më mirë ata se unë axhendën time këtu. I them faleminderit kryeministrit. Edhe dhëndri im është këtu sot. Chelsea më nxorri 3 fëmijët në telefon dhe më kujtoi se cili është qëllimi i gjithë kësaj. Kanë synim vetëm të na përçajnë, të na bëjnë të përçarë. Kur e pashë të ndodhte në Kosovë dhe në Bosnje, mendova sa herë e kam parë këtë gjë?! Kurrë! nuk ka pasur lidhje me të vërtetën në zemrën e vetë. Për të gjithë ju që ju shërbehet, prania e grave në këtë qeveri, për të rinjtë mbreslënës që janë në emrin tim, ju kërkoj që të mos shkurajoheni me atë që po ndodh sepse këto probleme i kanë rrënjët tek një impuls që i ka rrënjët tek një impuls më i vjetër se shtetet kombe. Ka pasur jnë frikë se në momentin që do të shkojnë përtej llojit tonë. Shihni këta fëmijë, gëzimi më i madh në jetë ndodh kur ne hapemi ndaj mundësisë që çdo person i vetëm mund të marrë. Unë, sërish nuk e di çfarë të them, përveçse mësimi thembësor i jetës time në politikë nuk janë ato që mësova në universitet apo në zgjedhje, por i kam mësuar kur isha vetëm një djalë i vogël që rritesha duke parë njerëzit që jetonin jetën e tyre. Fjala dhe nderi kishin një vlerë për gjithkënd. Mendoj se ne duhet të pranojmë fort dhe qartë se dallimet tona kanë rendësi, e se asgjë nuk ka të drejtë gjithë kohës. Por duhet të mos e harrojmë se e vetmja mënyrë që mund të kenë vlerë dallimet tona është se nëse themi fortë edhe qartë se të qenit njerëz, humanizmi ynë vlen më shumë. Kur isha i ri, e shihja Shqipërinë në hartë, paraqitej si një mister, e mbyllur ndaj botës: Mos hyni! Më kujtohet kur i thosha vetes, a do të shkoj ndonjëherë aty? Nuk ma merrte mendja se do të shkoja si një president.
