TURQI- Me mbylljen e zgjedhjeve të 14 majit, Rexhep Tajip Erdogan duket se e ka kuptuar se nuk mund të përballet i vetëm me aleancën e 7 partive opozitare, me Kemal Kilicdaroglu si kandidat. Dy muaj pas tërmetit shkatërrues të 6 shkurtit dhe pothuajse një muaj para zgjedhjeve, pothuajse të gjitha sondazhet tregojnë se beteja midis koalicionit qeverisës dhe aleancës opozitare nuk është përfundimtare, me disa sondazhe që parashikojnë edhe humbjen e Erdoganit.
Sipas Deutsche Welle në këtë betejë presidenti turk ka në krah formacionet ultra-nacionaliste, Partinë e Veprimit Nacionalist (MHP) dhe Partinë e Unitetit të Madh (BBP), ndërsa në të njëjtën kohë ka siguruar mbështetjen e islamistëve.
Të drejtat e grave në qendër të vëmendjes
Në të njëjtën kohë, aleancës elektorale të Erdoganit i është bashkuar së fundmi edhe Partia e Re e Prosperitetit, e cila kërkon që Presidenti të shfuqizojë ligjin 6284, i cili parashikon mbrojtjen e familjes dhe parandalimin e dhunës ndaj grave. Kjo kërkesë shkaktoi reagime të mëdha, pasi incidentet e dhunës ndaj grave në Turqi janë një problem i përhapur.
Ligjet që mbrojnë gratë kanë qenë prej kohësh “një gjemb në sy” për shumë parti dhe komunitete islamike. Ata janë përgjegjës për rritjen e shkallës së divorcit në Turqi dhe janë një shprehje e ndërhyrjes perëndimore në strukturat familjare myslimano-turke. Islamistët i kanë bërë vazhdimisht presion qeverisë për të ndryshuar legjislacionin përkatës për të drejtat e grave.
Rezultati i këtyre presioneve është tërheqja e Turqisë nga Konventa Ndërkombëtare e Stambollit për Mbrojtjen e Grave nga Dhuna.
Kush janë aleatët e Erdoganit?
Me mbështetjen e “Partisë së Prosperitetit të Ri”, aleanca elektorale e Erdoganit u rrit në katër parti. Përveç partisë konservatore islamike AKP dhe Partisë Islamike të Mirëqenies së Re. Erdogan mbështetet edhe nga partia islamike HÜDA PAR, e cila pretendon njohjen kushtetuese të kurdëve dhe gjuhën kurd.
Mbështetësit e Erdogan përfshijnë edhe Menzil-in, urdhrin më të madh ortodoks sufi të Turqisë. Sipas ekspertit Thomas Schmidinger, aleanca elektorale e Erdoganit është një kombinim i islamit politik dhe ultra-nacionalizmit.
“Menzil ka zënë vendin e lëvizjes Gylen si një nga rrjetet më të rëndësishme fetare të AKP-së pas tentativës për grusht shteti në vitin 2016,”- thotë ai për DW.
Më parë, lëvizja Gylen kishte qenë një shtyllë kryesore e AKP-së që kur Erdogan erdhi në pushtet në vitin 2002. Por u shpall organizatë terroriste në vitin 2016, pasi, për Erdoganin, ata ishin të dyshuarit kryesorë pas grushtit të shtetit./DW
