MALIQ– Detaje të reja kanë falë më dritë nga grabitja me dhunë në Pirg të Maliqit tetë ditë më parë. 67-vjeçarja Luljeta Hoxha ka rrëfyer se ka qenë një grabitës ai që i ka hyrë në shtëpi dhe i ka marrë 10 mijë euro. E moshuara shprehet se nuk ka fëmijë dhe paratë i ka siguruar nga shitja e tokave. Hoxha thotë se nuk dyshon tek asnjë. Ndër të tjera ajo ka treguar se autori i grabitjes e lidhi, e dhunoi derisa i ra të fikët. E më pas, me t’i marrë paratë, ishte larguar nga banesa e saj. Me të ardhur në vete, ishte ajo që kishte shkuar tek fqinjët për të kërkuar ndihmë.
RRËFIMI I PLOTË:
Në 21:40 unë shkova në banjë mbarova aty dhe rashë në rrobe (në krevat), sa rashë në këtë pozicion, pa më zënë gjumi erdhi një djalë i gjatë i veshur dhe i maskuar, me kapuç me maskë, vetëm një pashë. Ai telefonin në dorë, unë telefonin më dorë, ma mori telefonin dhe ma hodhi. Lekët tha se të vrava dhe nxori një thikë. I thashë nuk kam lekë. Lekët e pensionit dhe kartat e bankës, kam ca lekë në bankë. Lekët tha se të vrava dhe e vuri edhe njëherë kapuçin të mos i shihja hundën. Më hipi sipër dhe më lidhi duart me litar, ja ku i kam shenjat akoma, po bëj 8 ditë me duar të zeza. Më mori 10 mijë euro. Si mbaroi kjo; bam këtu, bam këtu, më lidhi duart më lidhi edhe këmbët, lekët se të vrava. Nuk kam lekë mor bir, prapë unë u mundova të rezistoja. Pastaj më mori zvarrë si ata hajvanët e ngordhur dhe më shpuri nga dhoma tjetër, i themi dhomë pritje. Lekët, nuk kam. Lekët, nuk kam. Pastaj po shkumëzosha, mu pre takati, humba ndjenjat fare. Unë nuk fola më unë, lekët i gjeti vetë. Kam shitur 2 toka një në 2001 një në 2012. Një e kam shitur 13 milion, një e kam shitur 4 milion e 250 mijë. Unë jetoj vetë, burri ka 2 vite që më ka vdekur.
Si u zgjova, u lirova dhe u zgjidha vetë se isha edhe me shami të lidhura buzët e kam gojën pleh. E kisha të zezë gojën. Pastaj siç isha vajta lajmërova komshien dhe u thashë më vranë më morën lekët, erdhën këta, lajmëruan policinë, erdhi Policia më morën për këmbe për dorë më mbështollën me çarçaf me hodhën në barrelë dhe më sollën këtu. Policia më pyeti. Unë nuk dyshoj te asnjë, nuk ja ve gishtin asnjërit apo në fshat apo në vëllazëri se kemi shkuar shumë, nuk di çfarë të them por që u torturova shumë e kam gjoksin…Nuk di çfarë të them. U prenë dritat u hap porta thashë me veten time çfarë u bë. Ishte djalë i ri, 30-35, nuk e dallova dot, thërriste lekët dhe nxori një thikë dhe litarin që më lidhi. O lekët o të thera më thoshte mua. Jetoj vetëm me pension. Mbledh ndonjë lek dhe le mënjanë vetëm këto nuk i gjetën dot, nuk kishin rrëmuar (kërkuar) aq. Kishin hapur divanët, se unë aty i mbaj, kishte bërë rrëmujë. Kam shumë frikë të kthehem në shtëpi, shumë, po them mos marr ndonjë urdhër mbrojtje nga polici i zonës. Nuk kam besim se do gjendet këtë pyetje ma ka bërë dhe policia. Burri më ka vdekur, fëmijë nuk kam, mbesat kujdesen për mua hynë dalin, mblodha dy lekë, i hoqa mënjanë, i hoqa për të tjerët… Më dhembin brinjët, nuk më kanë thënë akoma kur do dalë, jam shumë e rënduar më është mpiksur gjaku, kam bërë skaner, grafi, skopi. Tani vijnë mbesat, komshija mu ndodh. Nuk kam të tjerë. Vëllai i madh është 70 vjeç. Vitin e ri e kalova këtu. Të bëhem mirë, pa kush po pyet për vitin e ri.
