Kristian Shpendi kërkon Kombëtaren shqiptare dhe nuk ngurron të thotë se do të pranonte menjëherë ftesën nga Silvinjo, pa pritur në të tillë nga Italia. Një preferencë e shprehur hapur në intervistën e dhënë për “TuttoCesena”, ku flet për situatën e tij, merkaton, objektivat që ka dhe sigurisht, edhe shpresën për të veshur fanellën kuqezi.
Shpendi, është gjysma e Serisë A (ose më mirë, gjysma e Europës) që ju kërkon…
Unë nuk di asgjë…
Jepi tani, ndonjëherë edhe flitni me menaxherin tuaj…
Ai me kontakton mua vetëm nëse ka diçka konkrete. Sa për pjesën tjetër, thashethemet për mua i lexoj në gazeta. Ose në ueb. Si çdo tifoz tjetër…
A ju ka telefonuan menaxheri për t’ju thënë se Fiorentina, Lacio, Torino, Juventus, Atalanta, Napoli dhe Dinamo Zagreb po bëjnë presing për ju?
Ende jo…
Po për interesimin e fundit nga Benfika?
Jo, asgjë…
Pra, ju e konfirmoni 100% se në këtë dritare të tregut të transferimeve, nuk do të lëvizni nga Çezena?
Unë jua konfirmoj këtë 200%. Në fakt, 300%…
Dhe pastaj në qershor…
Në qershor të shohim…
Të gjithë e dinë se duke përjashtuar një cunami shkatërrues – që do të thotë promovimin e Çezenës në Serinë A – sezonin e ardhshëm nuk do të luani më në Romanja…
Unë nuk mendoj për këtë eventualitet. Tani jam duke menduar vetëm ta përfundoj mirë këtë sezon me Çezenën…
Pikërisht, Çezena. Deri ku mund të shkojë kjo skuadër?
Objektivi ynë i parë është të jemi në gjendje të sigurojmë mbijetesën. Në atë moment ne mund të mendojmë edhe për marrjen e një bilete në play-off…
Nëse do bëhen ndeshjet play-off…
Besoj se do të bëhen.
Si është sot Kristian Shpendi?
Unë nuk jam ende në gjendjen time më të mirë, efektet e dëmtimit të kyçit të këmbës janë ende duke u ndjerë.
Ndjehen edhe goditjet e disa mbrojtësve të Barit…
Edhe ata (qesh).
Kur do ta shohim sërish në fushë Shpendin më të mirë?
Shpresoj sa më shpejt. Shpresoj se jam në rrugën e duhur…
Nuk keni shënuar prej dy muajsh. Si po e përjetoni këtë agjërim?
Unë jam dikush që jetoj për gola. Është e qartë se me të vërtetë më mungon të shënoj.
Me gjithë agjërimin tuaj, jeni ende vetëm një gol larg fronit të golashënuesve. A jeni ende duke menduar për të fituar listën e golashënuesve?
Nuk është fiksimi im.
Cili është fiksimi juaj?
Të çoj Çezenën sa më lart që të jetë e mundur.
Çezena, në vitin e ri, ende nuk ka humbur.
Ne jemi në rritje të dukshme, madje të shtunën e kaluar kundër Barit arritëm të marrim një pikë shumë të rëndësishme. Tani do të përpiqemi të bëjmë mirë edhe në Katanzaro. Kam ndjesi pozitive.
Dikush si ju preferon të luajë si një sulmues i vetëm apo me një partner në krah?
Jam i hapur për çdo lloj zgjidhjeje.
Sa ju mungojnë asistimet e çmuara të Bertit?
Shumë. Por ji i sigurt: Tomi së shpejti do të kthehet në standardet e tij të vjetra.
Pa tatuazhe, pa alkool, pa duhan, pa zona me drita të kuqe: ju nuk keni vese. Por ku kanë përfunduar bomberat e kohëve të vjetra? Ata që mbushnin gazetat lokale e kombëtare me thashetheme pak a shumë pikante?
Bertoci (mbiemri i intervistuesit), mos më pyet mua.
Ec tani, herët a vonë një tatuazh të vogël do të duhet ta bëni edhe ju…
Nuk e besoj. Përveçse nëse ndodh diçka e jashtëzakonshme…
Të tipit: golat tuaj arrijnë ta sjellin Çezenën në Serinë A tashmë në fund të atij sezoni…
Po, përballë diçkaje të tillë… mund të bëja edhe një tatuazh të vogël të një kali deti. Por të vogël ama.
Ku duhet të përmirësohet ende Shpendi?
Gjuajtja me kokë mbetet ende pika ime e dobët. Vazhdojnë punimet…
Goli juaj më i rëndësishëm deri më tani i shënuar me fanellën tuaj të dashur bardhezi?
Nuk harrohet kurrë goli i parë. Kështu që më pëlqen të nxjerr nga sirtari i kujtimeve atë gol të shënuar kundër Vis Pesaro në “Manuzzi”, gati dy vjet më parë.
Ëndrra juaj e fshehtë?
Të luaj sërish një ditë bashkë me vëllain tim.
Në këto javët e fundit, a ka qenë ndonjëherë një mundësi konkrete mundësia për ta rikthyer Stiven në Çezena?
Nuk besoj, me të vërtetë. Ndërsa verën e kaluar, për disa ditë, Stiven dhe unë shpresuam për këtë bashkim familjar.
Pyetje për një milion euro: kush është më i fortë mes jush dhe vëllait binjak?
Nuk di ta them. Vërtet, nuk e di. Bertoci, a mund të them që jemi të dy njësoj të fortë?
Mund ta thoni këtë. Por tani duhet të më thoni edhe se kush ishte zbuluesi i vërtetë i binjakëve Shpendi. Sepse këtu të gjithë mburren se kanë zbuluar Kristian dhe Stiven…
Personi i parë që më vjen në mendje është Filipo Masolini. Pastaj nuk mund ta harroj Masimo Boninin.
Po mendoni për kombëtaren italiane?
Mendoj sa duhet. Për momentin mendoj më shumë për Shqipërinë.
A ju ka kontaktuar dikush nga Roma?
Askush.
Nëse do të vinte një propozim “martese” nga Italia, si do të silleshit?
Unë do ta merrja në konsideratë këtë propozim. Do ta mendoja me qetësi. Italia është gjithmonë Italia. Edhe pse…
Edhe pse?
Nëse më parë vjen thirrja nga kombëtarja shqiptare vjen e para, unë u them po Shqiponjave.
Një hobi i Kristian Shpendit?
Nuk kam hobi.
A nuk ke vërtetë hobi?
Unë nuk kam një të tillë në veçanti. Hobi im i vërtetë, që është tani është puna ime, është futbolli. Më jep një top dhe jam i lumtur.
Përveç Çezenës, cili është ekipi juaj i preferuar?
Si fëmijë kam mbështetur Interin. Pikërisht, kur isha i vogël. Tani jam profesionist. Dhe unë mendoj vetëm për Çezenën.
