Lulzim Berisha, një nga të arratisurit më të kërkuar nga autoritetet shqiptare se kishte planifikuar dhe urdhëruar vrasjen e tre personave në vitin 2005 në dy sulme, i ka kërkuar Gjykatës Kombëtare Spanjolle këtë të martë që të mos e dorëzojë atë në vendin e tij për t’u gjykuar. Ai ka frikë për jetën e tij sepse pret një hakmarrje të mundshme për veprimet e tij të kaluara. Kështu u shpreh në përgjigje të pyetjeve të mbrojtjes së tij në seancën e ekstradimit, në të cilën Prokuroria ka kërkuar dorëzimin e tij në mënyrë që Shqipëria ta gjykojë për ato dy sulme, por jo që të vuajë një dënim mbi 6 vjet.
Ai ka pesë vrasje të tjera në pritje pasi që kjo çështje nuk është studiuar në kohën e kësaj seance. Në deklaratën e saj të konkluzioneve të përkohshme, të mbledhura nga Europa Press, Zyra e Prokurorit kujtoi se i pandehuri, i cili u arrestua në vitin 2023 në Alicante, në fillim të shkurtit 2005 “ishte përgjegjës për gjetjen e personave të përshtatshëm për shkak të lidhjeve të tyre shoqërore dhe farefisnore. për të eliminuar fizikisht një burrë, për çka ka pasur ndihmën e tre personave që kanë kryer aksionin më 26 shkurt 2005 rreth orës 22:00. Ka qenë në autostradën Tiranë-Durrës, në afërsi të Koxhaj, kur të tre personat e kanë qëlluar me armë teksa po drejtonte automjetin e tij. Si pasojë e të shtënave viktima ka gjetur vdekjen, duke rënë në kanalin e rrugës, ku njëri prej autorëve e ka qëlluar sërish”, thotë Prokuroria. Lulzim Berisha, “pas planifikimit dhe organizimit të vrasjes, është larguar nga Shqipëria dhe është kthyer pak ditë pas ngjarjes”, sqarohet në letër. Më 27 shkurt të po atij viti, në të njëjtin qytet, ka ndodhur një shpërthim në kabinën e ashensorit të një pallati në Tiranë, kryeqytetin e vendit. Për pasojë kanë humbur jetën dy shtetas.
NJË SIPËRMARRËS ME FRIKË NGA HAKMARRJA
Këtë të martë, dhe pasi e bëri të qartë se nuk dëshironte të ekstradohej, ai këmbënguli se frika e tij kryesore tani është se ai ka frikë për jetën e tij pas kthimit në Shqipëri, sepse ka pësuar deri në katër sulme. Shtëpia e tij është goditur me antitank dhe ka pësuar lëndime në trup. Gjatë rrugës, ai e ka përshkruar veten si një sipërmarrës dhe është penduar që familja e tij duhej të ikte në Suedi nga frika e hakmarrjeve. Nga ana tjetër, ai ka treguar se mund të përfitojë pjesërisht nga një ligj amnistie i miratuar në vendin e tij, se Prokuroria shqiptare ka kërkuar mbylljen e hetimeve në lidhje me sulmin me bombë në ashensor dhe se ka kërkuar azil në Spanjë. Prokurorja e Gjykatës Kombëtare nga ana e saj ka pohuar në kallëzimin e saj dhe ka theksuar në lidhje me kërkesën për të mos u ekstraduar për shkak të rrezikut për jetën se i është dorëzuar vetëm një dokument i vitit 2015 që aludon për atë rrezik por jashtë burgut.
Pra, është kuptuar se nuk ka frikë racionale në rastin kur lihet në duart e organeve të shtetit kërkues. Në lidhje me hakmarrjen e mundshme të pretenduar nga mbrojtja, ajo shpjegoi se kjo mundësi “është një ndjenjë e zakonshme njerëzore në shumicën e kulturave”, por ka sqaruar se është kontradiktore që ai ta pretendojë këtë dhe në të njëjtën kohë ka kërkuar largimin e tij të parakohshëm nga burgu. Në raportin e saj, mbrojtja ka kundërshtuar ekstradimin dhe është ndalur te “kaosi” me të cilin Shqipëria ka bërë kërkesën për ekstradim. Nga ana tjetër, ai ka theksuar se nëse Dhoma e ndjen se është në rrezik jeta e klientit të tij, ai nuk duhet të dorëzohet. Dhe kujtoi se ka raporte të policisë që tregojnë se ai mund të jetë objekt hakmarrjeje për ngjarjet e kaluara. “I hodhën granatë, donin ta vrisnin, i vunë bomba…”, shpjegoi ai, duke përfunduar duke kërkuar që Gjykata Kombëtare të veprojë si drejtësi me prokurë që ai të vuajë dënimin në këtë vend.
