Kur u rikthehemi pasioneve të fëmijërisë apo adoleshencës, është sikur të rikthehemi në një version më të pastër të vetes sonë. Këto aktivitete nuk ishin të lidhura me përfitime financiare apo suksese që shpërbleheshin; ishin thjesht për kënaqësinë që ofronin. Rikthimi në këtë lloj përjetimi të sinqertë mund të na ndihmojë të lidhemi me atë që kemi qenë dikur, duke na kujtuar anën e natyrshme dhe të dashur të vetes.
Njerëzit që merren me aktivitete të vjetra, sidomos ato që lidhen me krijimtarinë ose lëvizjen, përjetojnë një përmirësim të ndjeshëm të mirëqenies emocionale. Praktikimi i një hobi që ju ka ofruar dikur lumturi, si piktura apo muzika, zvogëlon stresin dhe rrit ndjesinë e kënaqësisë. Për pak kohë, ndiheni larg presioneve të përditshme dhe ktheheni në një vend ku ndiheni plotësisht të lirë.
Pasionet e dikurshme nuk janë thjesht hobi e harruar, por kapituj të rëndësishëm të historisë sonë personale. Duke u rikthyer te një pasion i vjetër, keni diçka për të treguar jo vetëm për të kaluarën tuaj, por për rrugën që keni bërë deri më sot. Këto histori shpesh janë më të rëndësishme sesa një karrierë e suksesshme apo një arritje; janë pjesë të identitetit që pasqyrojnë përvojat, emocionet dhe aspiratat tuaja.
Aktivitetet që kemi dashur dikur shpesh janë të lidhura me vlerat dhe qëllimet tona. Kur u riktheheni këtyre pasioneve, mund të zbuloni anë të reja të vetes dhe të gjeni kuptim të ri në jetën tuaj të përditshme. Pasionet e vjetra janë një kujtesë e asaj që ka qenë gjithmonë e rëndësishme për ne dhe përmes tyre mund të riforcojmë ndjenjën e qëllimit në jetën tonë. Duke u rikthyer tek një pasion i lënë pas dore, mund të zbuloni se talentet e dikurshme nuk janë zhdukur plotësisht, por kanë qenë aty, duke pritur të rizgjohen. Kjo përvojë mund të bëhet një mundësi për të shfrytëzuar potencialin tuaj të fshehur dhe për të krijuar diçka të veçantë për veten.
